Suus Las: 45 - 49

Historische fictie |
2015 |
Prometheus |
205 pagina’s |
Luisterboek |

{ Kopen }

Dit boek werd aangeraden in een podcast en klonk écht als een boek voor mij. Daarom vroeg ik hem voor mijn verjaardag afgelopen december. Mijn zelfopgelegde regel is dan dat ik hem ook binnen één jaar moet lezen, en toen hij op de longlist voor de International Booker kwam, was dit nog meer motivatie om hem te lezen.

We volgen Lela, een achttienjarig meisje dat eigenlijk net klaar is op het internaat waar ze zat. Gelukkig mag ze er nog even blijven en krijgt ze er werk. Ze ontfermt zich over de andere kinderen, en probeert deze te beschermen voor de boze buitenwereld.

Ik heb twee bezwaren tegen dit boek. Het eerste is dat de flaptekst het laat denken dat dit een veel vreemder en naarder verhaal is dan het daadwerkelijk is. Dat is niet de schuld van de schrijfster, maar wel zonde omdat het de leeservaring zeker schaadt.
Daarnaast vond ik de schrijfstijl ontzettend storend. Het was op de een of andere manier stagnerend, onnatuurlijk en onprettig. Als ik een langere tijd achter elkaar las, raakte ik er wel aan gewend. Omdat het een vertaling is, is het hier ook moeilijk te zeggen of dit aan de vertaling ligt of niet.

Historische fictie |
2018 |
Cossee |
160 pagina’s |
E-boek |

{ Kopen }

Twee Senegalese soldaten, Alfa en Mademba, vertrekken naar de oorlog in Frankrijk. Ze zijn jeugdvrienden, beste vrienden, meer dan broers. Als Alfa Mademba ziet sterven, is hij vastbesloten zijn vriend te wreken.

De schrijfstijl van deze roman is niet voor mij. Het is fragmentarisch, raar en desoriënterend. Daardoor kon ik me niet focussen op dit boek en miste ik de helft van de plot. Misschien moet ik het nog eens herlezen wanneer ik meer ‘brainpower’ heb om me te focussen op een boek.

(Ik denk dat het verstandig is om niet alleen naar mijn mening te luisteren. Zo goed als iedereen is helemaal lyrisch over dit boek, dus zoek vooral naar recensies van anderen als je geïnteresseerd bent in dit boek.)

Non-fictie |
2020 |
Spectrum |
344 pagina’s |
Luisterboek |

{ Kopen }

Splinter is altijd al wat anders geweest, maar door de jaren heen begint hij zich te realiseren dat hij toch écht anders is dan de rest. In dit boek beschrijft hij zijn worsteling, zijn reis naar zelfacceptatie.

Confettiregen heeft me alle emoties laten voelen. Van verdriet en boosheid tot blijdschap en trots. Splinter Chabot is behalve een enorm sympathieke ‘hoofdpersoon’ ook een hele goede schrijver.

Historische fictie |
2020 |
Arbeiderspers |
304 pagina’s |
Luisterboek |

{ Kopen }

De schilder Edgar Degas is blind geworden. Hij moet zijn huis uit, en een jonge vrouw komt langs om hem te helpen. Maar zij blijkt niet te zijn wie zij beweert te zijn en in het geheim schrijft zij verslagen van haar bezoeken. Waarom probeert zij Degas’ diepste geheimen te ontrafelen? En met wie deelt zij haar bevindingen?

Bij boeken die zo plotgedreven zijn als deze, raak ik vaak halverwege de interesse kwijt. Dat dit hier niet gebeurde, is te danken aan Japins schrijf- en vertelstijl. Hij beschrijft de steden en landschappen in detail en de personages zijn interessant en complex. De sfeer van de tijd komt zó goed naar boven, dat ik me helemaal verloor in Mrs. Degas.

(Als je deze als luisterboek leest, is het voorgelezen door Japin zelf, en dat is natuurlijk altijd leuk)

Non-fictie |
2019 |
Nijgh & van Ditmar |
192 pagina’s |
Luisterboek |

{ Kopen }

Tatjana is altijd al dik, en kan zich geen tijd herinneren waarin ze géén commentaar kreeg op haar lijf. Van familie en vrienden krijgt ze ongevraagd advies, maar ook dokters zijn niet altijd professioneel.

Almuni vertelt open en eerlijk over haar ervaringen. Het is confronterend om te lezen wat zij allemaal heeft moeten meemaken, alleen omdat ze dik is. Hoe andere mensen vinden dat zij iets mogen zeggen over haar levensstijl, puur gebaseerd op haar omvang.

De schrijfster stelt zichzelf kwetsbaar op en weet daarbij ook nog hoe ze moet schrijven. Duidelijk een aanrader!